Rođen je 1953. godine u Rogatici.

Studij glume završio je 1976. na Odsjeku za scenske umjetnosti Filozofskog fakulteta u Sarajevu. Iako je profesionalno angažiran u Kamernom teatru 55, pa u sarajevskom Narodnom pozorištu, njegovi prvi glumački uspjesi su, ipak, vezani za film i televiziju kada stiče najširu popularnost kao Stojan Mutikaša u tv-seriji Porobdžije (rađenoj prema djelu Svetozara Ćorovića) u režiji Aleksandra Jevđevića.

Stekavši bezrezervno Jevđevićevo povjerenje, kasnije će igrati i Adema Čabrića u seriji Kože (rađenoj prema djelu Hamze Hume), pa i u filmu i tv-seriji Aleksa Šantić, prema romanu Josipa Lešića.

Trajni povratak u teatar započinje u Narodnom pozorištu Bosanske krajine u Banjoj Luci i iz tog perioda ostala je za pamćenje njegova briljantna kreacija lika Volođe u Velikom briljantnom valceru slovenačkog pisca Draga Jančara u režiji Jovice Pavića, a on osobno rado se sjeća i lika Ivana u Metastabilnom Graalu.

U Kamerni teatar 55 Jovičić se vraća 1987. godine i tu ostvaruje brojne zapažene uloge. I u njegovu i u našem sjećanju najdublje se urezala uloga Edmunda Kina u Sartreovom Kinu. Ovu predstavu Jovičić je obnovio i s velikim uspjehom igrao o tokom rata na sceni Kamernog teatra 55, gdje je uspješno ostvario i naslovni lik u Husein-kapetanu Gradaščeviću Ahmeda Muratbegovića u režiji Gradimira Gojera.

Poslije rata najzapaženije uloge su mu Berange u Kralj umire Ionescoa u režiji Dine Mustafića, Hasanaga u Hasanaginici u režiji Mustafe Nadarevića, te Machiavel u Dijalogu u paklu Maurica Jolya u režiji Aleša Kurta i Paulino u Ay, Carmela, J. Sinisterra u režiji Roberta Raponje, obje u produkciji Sarajevskog ratnog teatra SARTR. Za kreaciju lika Paulina, uz nebrojene visoke ocjene i kritike i publike diljem Europe, dobio je i Zlatni lovorov vijenac za najboljeg glumca na 35. MESS-u.

Dobitnik je brojnih glumačkih priznanja i nagrada, a između ostalih i "Šestoaprilske nagrade" grada Sarajeva za doprinos umjetnosti teatra.